Hiperglikemia, czyli przecukrzenie, może powodować uszkodzenia naczyń krwionośnych. Wpływają one na pogorszenie wzroku, zmniejszone odczuwanie bólu i pojawienie się drętwienia kończyn. Na skutek długotrwałego podwyższenia poziomu cukru we krwi zostaje zaburzona gospodarka kwasowo-zasadowa organizmu.
Uszkodzenia naczyń w cukrzycy – jakie są ich skutki?
Hiperglikemia (przecukrzenie) to stan, w którym poziom cukru we krwi przekracza normę. Wynosi powyżej 140-180 mg/dl. Pojawia się po zjedzeniu obfitego posiłku, ale może być też objawem choroby. Niezdiagnozowana cukrzyca w czasie epizodu hiperglikemii może prowadzić do śpiączki. Wysoki poziom cukru, który utrzymuje się przez dłuższy czas prowadzi do powstania powikłań cukrzycy, m.in. uszkodzeń naczyń. Stężenie glukozy ponad normę niszczy żyły i tętnice w wielu narządach, m.in. w oczach, nerkach i zakończeniach nerwowych. Uszkodzenia naczyń będące powikłaniami cukrzycy mogą być:
- mikronaczyniowe, które dotykają niewielkich naczyń krwionośnych i są przyczyną pojawienia się retinopatii cukrzycowej (problemów z widzeniem), neuropatii cukrzycowej (zmniejszonego odczuwania bólu i drętwienia mięśni, zespołu stopy cukrzycowej oraz cukrzycowej choroby nerek);
- makronaczyniowe, które dotyczą dużych naczyń krwionośnych; rozwija się w nich bardzo szybko proces odkładania się blaszek miażdżycowych – to prowadzi do pojawienia się udaru mózgu, choroby niedokrwiennej serca lub zawału mięśnia sercowego.
Powikłania cukrzycy dotykają oczu, nerek, mózgu, nerwów oraz naczyń krwionośnych, ponieważ nie potrzebują insuliny do obniżenia poziomu cukru we krwi. Ten hormon mógłby nieco zmniejszyć skutki hiperglikemii. Przecukrzenie przyspiesza proces prowadzący do starzenia się komórek. Jest to tzw. glikacja białek, której działanie jest tym szybsze, im wyższy jest poziom glukozy we krwi. Ten proces wpływa na niszczenie narządu wzroku, włókien nerwowych i nerek.
Kwasica ketonowa
Ostrym skutkiem hiperglikemii jest kwasica ketonowa. Dochodzi do niej w krótkim czasie spowodowanym brakiem bądź niedoborem insuliny. Kwasica występuje najczęściej u chorych na cukrzycę typu 1., którzy przyjmują zastrzyki insulinowe. Organizm, który nie pobiera energii z cukrów, czerpie ją z tkanki tłuszczowej. Jest ona jednak materiałem magazynowanym do wykorzystania w skrajnych przypadkach, np. długotrwałego niedostarczania niezbędnej ilości pożywienia. Częste wykorzystanie tłuszczów powoduje produkcję ciał ketonowych. Mają one kwaśny odczyn i zaburzają gospodarkę zasadowo-kwasową organizmu. Duża ilość tych substancji niweluje działanie insuliny. Zastrzyk z tym hormonem nie obniży stężenia glukozy. W takiej sytuacji poziom cukru należy zmniejszyć za pomocą insuliny podanej dożylnie, w szpitalu.
