Fakty i mity o dyskopatii

Czym jest dyskopatia? To jedna z częściej pojawiających się patologii wywołujących ból odcinka lędźwiowego. Dotyczy zmian chorobowych krążków międzykręgowych, które poprzedzają rozwój choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Dolegliwości bólowe w przypadku dyskopatii wynikają z pęknięcia pierścienia włóknistego, wydobycia się jądra miażdżystego na zewnątrz i w następstwie ucisku na korzenie nerwowe lub rdzeń kręgowy. Rozwojowi dyskopatii sprzyja siedzący tryb życia oraz ograniczenie aktywności fizycznej, dlatego też ta jednostka stała się chorobą cywilizacyjną [1].

Fakty

Leczenie tej przypadłości ma najczęściej charakter zachowawczy. Oznacza to, że stosuje się farmakoterapię o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym oraz różne formy fizjoterapii. Najlepszy efekt zapewni połączenie kilku metod. Zabieg operacyjny zarezerwowany jest dla wąskiej grupy pacjentów, którzy na skutek uszkodzenia rdzenia kręgowego cierpią na niedowład mięśni kończyn dolnych lub nietrzymanie moczu czy stolca [1].

Faktem jest, że najlepszą metodę profilaktyki dyskopatii stanowi aktywność fizyczna. Ważnym filarem jest praca pod okiem specjalisty – rehabilitanta, jak również samodzielny, regularny wysiłek fizyczny w  domu. Rozciąganie i ćwiczenie mięśni kręgosłupa jest kluczowe, aby zapobiec nawrotom i nowym dolegliwościom bólowym [2].

Prawdą jest, że w leczeniu zachowawczym należy stosować preparaty przeciwbólowe. Powodują one podniesienie jakości życia, ponieważ niwelują dokuczliwe objawy. Doraźnie w leczeniu stanu zapalnego oraz dolegliwości bólowych sprawdzi się krem rozgrzewający DIP HOT. W swoim składzie zawiera takie substancje jak salicylan metylu, olejek eukaliptusowy i terpentynowy. Preparat należy delikatnie wmasowywać w obolały obszar kilka razy dziennie. Przy silniejszych objawach można rozważyć przyjęcie doustnie preparatów zawierających niesteroidowe leki przeciwbólowe (NLPZ) jak np. ibuprofen czy też paracetamol [2].

 Mity

Jednym z powszechnych mitów jest zalecanie uczęszczania na basen. Pływanie nie usunie przyczyny dyskopatii. Owszem może krótkotrwale zmniejszyć napięcie mięśni i je rozluźnić, jednak dopuszczalne jest pływanie tylko na grzbiecie. Kraul i żabka mogą jeszcze bardziej drażnić przepuklinę i krążek. W niektórych przypadkach ten sport może nawet bardziej zaszkodzić i pogorszyć stan pacjenta. Szczególnie w ostrej fazie choroby wzmożona aktywność fizyczna powoduje nasilenie stanu zapalnego [3].

Należy pamiętać, iż nieprawdą jest informacja, jakoby dyskopatia oznaczała kompletną rezygnację ze sportu. Nic tak źle nie oddziałuje na stan kręgosłupa, jak bezruch. Pozycja siedząca wpływa na stałe napięcie mięśni przykręgosłupowych, prowadząc do ich przykurczów i dodatkowych przeciążeń kręgosłupa. Aktywność powinna być odpowiednio dobrana i ukierunkowana na wzmacnianie odpowiednich mięśni. Należy skupić się na rozciąganiu mięśni głębokich i mięśni kręgosłupa: prostownika grzbietu, czy mięśni biodrowo-ledźwiowych. Zapewniają one pełny zakres ruchów kręgosłupa. Mitem jest natomiast przesąd, że remedium na dyskopatię będzie stanowiła praca nad mięśniami prostymi i skośnymi brzucha.

Bibliografia

[1] – Borzęcki P., Wójtowicz-Chomicz K., Skowronek A., Kołłątaj W., Karwat I., Rehabilitacja chorych z dyskopatią odcinka lędźwiowego kręgosłupa, Family Medicine & Primary Care Review 2012, 14, 3: 345–348

[2] – Urban JP, Roberts S. Degeneration of the intervertebral disc. „Arthritis Res Ther”. 5 (3), s. 120-30, 2003

[3] – drkregoslup.pl: Dyskopatia. Anatomia choroby zwyrodnieniowej

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ