W dobie różnych (często wymyślnych) terapii tlenoterapia brzmi jak kolejny pomysł na zarabianie pieniędzy. W rzeczywistości jest to terapia, która jest niezwykle pomocna w procesie leczenia chorób związanych z przewlekłą niewydolnością oddechową. Na czym polega i jakie są wskazania do podjęcia tlenoterapii?

Kto powinien korzystać z tlenoterapii?

Tlenoterapia zalecana jest wszystkim osobom, które zmagają się z przewlekłą niewydolnością oddechową. Jest ona szczególnie wskazana chorym na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (w skrócie POCHP). Może być jednak także wykorzystywana w procesie leczenia takich chorób jak mukowiscydoza, zwłóknienie płuc czy dysplazja oskrzelowo-płucna. Głównym celem tlenoterapii jest zwiększenie stężenia tlenu w pęcherzykach płucnych. Dzięki temu tlenoterapia chroni organizm przed niedotlenieniem i kwasicą. Po czym można rozpoznać, że mamy do czynienia z niedoborem tlenu? Pierwszymi objawami niedoboru są ospałość i zmęczenie, brak sił, problemy z koncentracją i sprawnością intelektualną, poczucie psychicznego wyczerpania, kłopoty z bezsennością, wzmożona wrażliwość na zmiany pogody. Organizm jest również bardziej podatny na infekcje.

Niezbędnik, czyli koncentrator tlenu

Do tlenoterapii niezbędny jest koncentrator tlenu. Urządzenie na samym początku zasysa powietrze z otoczenia, spręża je, a w dalszej kolejności przepuszcza je przez odpowiednio skonstruowane sita. Dzięki temu następuje rozdzielenie tlenu od azotu; tlen zostaje skierowany do pacjenta, natomiast azot uwalniany jest z powrotem do otoczenia. Pacjent pobiera tlen za pomocą maski lub kaniuli nosowej. Stężenie tlenu waha się od 91 do nawet 95%. Koncentrator tlenu może być przenośny (dzięki temu można zabierać go np. w podróż) jak i stacjonarny (przeznaczony do użytku domowego lub szpitalnego).

[Głosów:4    Średnia:3/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ