Depresja na emigracji nie należy do rzadkości. Wyjeżdżamy zagranicę z rozmaitych etiologii, a niejednokrotnie zarobkowych, czasem również zawodowych. To ważna decyzja, która skupia się nie tylko ze koleją otoczenia, osób z najbliższego otoczenia, natomiast czasem oraz typu wykobywanej pracy – zdarza się, iż emigranci podejmują pracę poniżej naszych kwalifikacji. Oraz to jednak nie wszystko – do odpowiednich kłopotów dają poczucie wyobcowania, tęsknota za swymi, przyjaciółmi, a chociażby za własną kuchnią oraz innym językiem. Pojawia się dojmujące odczucie pustki, wszechogarniająca samotność, stres przed następnym, długim wieczorem spędzanym sam na sam z telewizorem lub komputerem. Schorzenia nastroju poza granicami naszego kraju potrafią wymagać interwencji lekarza. Jak poszukiwać pomocy?
Trudna rzeczywistość na emigracji – stres, emocje, rozczarowania
Wyjazd z ojczyzny na dłużej nosi ze sobą nowe konsekwencje – nie zawsze pozytywne. Zwykle decyzja o emigracji łączy się z możliwością – Polacy w takich przypadkach powszechnie biorą pod uwagę kwestie bytowe, „odpowiedniejsze jutro” przede wszystkim pod kątem ekonomicznym, a często oraz zawodowym. Jednak taki wyjazd składa się jeszcze ze strachem przed nieznaną rzeczywistością – pojawiają się wątpliwości oraz zagadnienia, lub podołamy, lub nasza znajomość języka jest wystarczająca, bądź nie padniemy ofiarą oszustwa… Pierwsze dni i noce w pozostałym kraju, potrafią wykazać się niezwykle delikatne, stresujące, szczególnie gdy ciężko znaleźć pracę czy gdy dostępne oferty pracy bardzo rozczarowują. W takiej postaci szybko pojawia się tęsknota za najbliższymi, która pogłębia kłopoty adaptacyjne i może doprowadzić do depresji na emigracji.
Osoby w tzw. średnim wieku, które w ojczyźnie zostawiły rodziny oraz dzieci, zwłaszcza dotkliwie przeżywają długotrwałą rozłąkę. Dodatkową trudność sprawia niedostateczne opanowanie języka, które może komplikować najprostsze rzeczy, np. załatwianie spraw urzędowych lub rozumienie poleceń emitowanych przez właściciela w firmie, w jakiej pracujemy. Codzienność zaczyna coraz niezwykle doskwierać – emigranci dostrzegają, iż część elementów nowego mieszkania jest im zupełnie obca. Brakuje im starych potraw, domu rodzinnego, znajomych, a chociażby… pogody.
Etiologie depresji na emigracji
Emigracja z względów zarobkowych, jest z kilku lat dosyć częstym zjawiskiem, które oprócz zmiany czy rozpoczęcia innej rzeczy, nosi ze sobą nowe inne konsekwencje. Konsekwencje również nie zwykle są pozytywne. Zmiana otoczenia, współpracowników, czasem typu wykonywanej pracy, prawdopodobnie stanowi podstawę zaistnienia zaburzeń nastroju. Powszechnie i w przypadku emigrantów nie radzimy z wielką rozłąką z linią, a co o tym idzie, poczuciem samotności oraz odosobnienia w nowym świecie. Gdy dotrą do tego oraz bariery językowe, niebezpieczeństwo nastąpienia depresji na emigracji jest te większe. Samotne, długie wieczory, w ścisłym pokoiku, bez telewizora, laptopa także oferty negocjacji z człowieku są powszechnie czynnikiem nasilania się stanu depresyjnego. Także, istotnym elementem w tej kłopotliwej sytuacji emigrantów jest stres ze względów, zmian prostych oraz niemożliwość adaptacji do nowych warunków. Wielu ludzi emigruje samotnie, bez rodziny lub przyjaciół, w poszukiwaniu lepiej płatnej pracy, bądź w ogóle jakiejkolwiek pracy. Przekonanie, że w swym kraju znalezienie zatrudnienia nie jest możliwe, jest zwłaszcza efektem podjęcia decyzji o wyjeździe.
